Happy birthday Arietta

Μωρό μου να σε χαιρόμαστε!
Σαν σήμερα σε πρωτοαντικρίσαμε και αυτή η στιγμή ήταν η μεγαλύτερη που ζήσαμε μέχρι τώρα.
Μας έδωσες μια ανείπωτη χαρά που ποτέ άλλοτε τέτοια δεν είχαμε βιώσει.
Μας συγκίνησες με τον ερχομό σου, μας αναστάτωσες ευχάριστα, μας άλλαξες τη ζωή.

Χρόνια σου όμορφα και πολλά!

αστέρι μου...

Οι πλανήτες στον Ταύρο είναι βοηθητικοί και λειτουργούν σαν αμορτισέρ που απορροφούν τους κραδασμούς και ίσως μια στις τόσες δημιουργούν το θαύμα την ώρα που το έχω ανάγκη...
Σε ευχαριστώ

Ετοιμαστείτε....

Like mother and daughter...

Όσο και να πιστεύω (λιγότερο πίστη, περισσότερο πείσμα) ότι δε μοιάζω καθόλου -μα καθόλου- στη μητέρα μου όσο περνούν τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι γίνομαι σχεδόν ίδια. Και αυτή η ομοιότητα με τρομάζει.
Και εδώ είναι το παράδοξο: ενώ σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να μου μοιάσει η κόρη μου φαντάζομαι τον τρόμο της όταν ανακαλύψει ότι κατά βάθος είμαστε -σχεδόν- ίδιες....

ευτυχισμένοι μέχρι το τέλος

Ο σκιτσογράφος Ronald Searle έφτιαχνε στα '70ς σχέδια για να εμψυχώσει την άρρωστη γυναίκα του - ένα για κάθε χημειοθεραπεία της. Οι χημειοθεραπείες διήρκησαν συνολικά πέντε χρόνια. Τα σχέδια που της χάρισε, ένα για κάθε μία, έφτασαν αισίως τα 46. Όπως είχε πει της έδινε τις ζωγραφιές για να την κάνει να ξεχαστεί, να χαρεί αλλά και να σκεφτεί το όμορφο μέλλον όταν κάποτε, όλα αυτά θα τελείωναν. Όταν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1969 η κυρία Searle διαγνώστηκε με καρκίνο, οι γιατροί της έδωσαν περίπου 6 μήνες ζωής. 42 χρόνια αργότερα ζούσε με τον άντρα της στα βουνά της Γαλλίας, στις Alpes-de-Haute-Provence. Το φθινόπωρο του 2011, ο Searl κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τα σχέδια που χάριζε στη γυναίκα του στις χημειοθεραπείες της. Πρόλαβε να το δει να κυκλοφορεί. Ο Ronald Searl πέθανε, στις 30 Δεκεμβρίου του 2011, στην αγκαλιά της συζύγου του. Ήταν 91 ετών.

Είχε ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή - μαζί με την Monica Koenig.

Φ... όπως φίλος

Ο πρώτος -και ουσιαστικός- Φίλος που έκανα στην Αθήνα ήταν ο mr Φ.

Είναι ο άνθρωπος που

 του αρέσει πολύ η Φύση

παίζει για τη... Φάνελα στο Φουτμπολ

ξέρει να Φυλαγεται

Φυλάει τους Φϊλους του 

θέλει να κάνει τη δική του Φαμίλια και τη δική του Φωλιά

είναι Φερέγγυος

Φέρνει σε πέρας ό,τι  κι αν του ζητηθεί

Φτάνει ως το κόκκαλο τις καταστάσεις ή καμιά Φορά τρέχει και δεν Φτάνει

δεν τον ενδιαφέρει να κάνει Φιγούρα

του αρέσουν οι Φιέστες

και η Φιλανθρωπία

είναι Φιλόξενος και το σπίτι του πάντα ανοιχτό σε Φίλους

παίρνει αποφάσεις στο Φτερό

έχει Φωτεινό χαμόγελο και Φοβερή Φυσιογνωμία

έχει βρει τη Φόρμουλα της ζωής

Και οι δυο έχουμε ίδιο όνομα, από Φ, όπως Φίλοι (για πάντα)

ΥΓ1 Οκ, Φοβάται (μην κάνει Φαλάκρα) αλλά όλοι έχουμε έναν κρυφό Φόβο μέσα μας. Γι' αυτό υπάρχουνε οι φίλοι, για να κατευνάζουν τους φόβους μας...

(my) baby bloom...

Η πρώτη της βουτιά στα βαθιά.... χθες...

Χεράκια, ποδαράκια κάναν μπουρμπουλήθρες, χαμόγελα βουτούσαν στα μάτια μου

Το πρώτο μας δοντάκι.....

Γιατί υπάρχει και αξιοπρέπεια....

... αυτή που από φόβο έχουμε βάλει στην άκρη...
Στη φίλη και συνάδελφο Μαρία που δεν ξέχασε, που δεν την έχασε, που έπαιξε και το τελευταίο της χαρτί...

http://xeri.wordpress.com/2012/03/01/mme-apolyseis/

the dreamer and the full moon

Επειδή σε αυτή την πόλη κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να ονειρεύονται πάνω σε καμβάδες, πληκτρολόγια και μικρά χαρτάκια ή χαρταετούς και να πετάτε χρυσόσκονη παντού...

http://www.ough.gr/index.php?mod=articles&op=view&id=574&cid=4