σύντομο ανέκδοτο

Μάνατζερ στην Ελλάδα

ή έλληνίδα μάνατζερ!

ΥΓ Η καλύτερη συμβουλή είναι το παράδειγμα, αλλά οι εκάστοτε μάνατζερ δεν γνωρίζουν τη λέξη "παράδειγμα" 1ον γιατί δεν το έχουν και 2ον γιατί δεν το θέλουν...

It's a girl!!!!

Οι προηγούμενες επιλογές μας έχουν πια ξεμακρύνει, αυτές που γι' αλλού στοχεύαμε και αλλού μας πήγαν... Και όλα (μας) αλλάζουν.Οι προτεραιότητές μας πια έχουν ουσία, οι φόβοι μας είναι αληθινοί, ο άνθρωπος δίπλα μας αποκτά έναν ακόμη ρόλο, στο ίδιο έργο...
Και ένα μικρό θαυματάκι, που πραγματοποιείται εντός μας, έρχεται για να δώσει μία άλλη, νέα διάσταση και μια καινούρια προοπτική στην καθημερινότητά μας και στη ζωή μας όλη.
"Τα θαύματα δεν ανθίζουν ματαίως..."
Το έγραψε χρόνια πριν ο Εμπειρίκος και ποιος τον πίστεψε, τότε;
Τώρα; Τώρα είναι αλλιώς... Και μεις είμαστε διαφορετικοί...

ειδήσεις δεν υπάρχουν πια...

...σαν σαπουνόφουσκα...
Οι ειδήσεις έχασαν το πραγματικό τους νόημα. Δεν πληροφορούν.
Παραπληροφούν. Προπαγανδίζουν. Αποκοιμίζουν.
Ό,τι εμφανίζεται ως νέο έχει επιλεγεί από χιλιάδες άλλες, καλές ή κακές ειδήσεις, από τη σύνταξη, έχει κοπεί από τον αρχισυντάκτη, έχει αλλάξει από τον διευθυντή σύνταξης, έχει παραμορφωθεί από τον διευθυντή, έχει σταλεί σε χορηγό από τον εργοδότηα και έχει πληρωθεί αδρά από εκείνον, ο οποιος είτε παροχέτευσε την "είδηση" είτε η είδηση είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του.

ΥΓ 1 Μήπως ήρθε ο καιρός να πιεις τον καφέ σου άφιλτρο και να διαβάσεις την εφημερίδα σου με πολλαπλά φίλτρα;
ΥΓ 2 Η φωτό είναι εντελώς συμπτωματική με το κείμενο.

Μερικές φορές....

...στη δουλειά, έτσι για να σπάσει η μουντάδα και η απογοήτευση, θα ήθελα να εμφανιζόταν μία φατσούλα περίεργη, αστεία, παράξενη.... Να έσκαγε μούρη από το παράθυρό μου (μια που ο ήλιος δεν φτάνει ως εδώ, ούτε στα υπόγεια να δούλευα!) και να μου έκανε μία χαζή, μα τελείως ανόητη, ερώτηση. Έτσι, για να αναστατώσει κάπως αυτό το γκρι που ολοένα και απλώνεται....

ΥΓ. Λέω να ζητήσω ενισχύσεις την επόμενη φορά!

Hello there!

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας...*

Στην απώλεια δεν υπάρχει λιακάδα, ούτε λυτρωτική βροχή, ούτε δροσερό αεράκι, ούτε χιόνι απαλό που πέφτει και σκεπάζει τα άσχημα.
Υπάρχει κρύο. Κυρίως, παγετώνες που ακινητοποιούν κάθε σκέψη, κάθε μέλος και σε αφήνουν σοκαρισμένο, έκπληκτο, να μην πιστεύεις ό,τι σου ανακοινώθηκε...
Σαν αλάτι που πέφτει σε πληγή που τσούζει και δεν πρόκειται ποτέ να επουλωθεί...
Καμία λέξη, συμπονετική, υποστηρικτική, δεν πρόκειται να λειτουργήσει ως γάζα. Απλώς και πάλι ο χρόνος θα κάνει το θαύμα του.
Γιατί στις απώλειες ένα θαύμα πάντα κάνει την ανατροπή.

ΥΓ.: Για τον Χρήστο και την Τάνια
* Διάφανα Κρίνα