Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία ταινία, όχι από αυτές που ανήκουν στα αριστουργήματα που πρέπει να έχεις δει στη ζωή σου ή από εκείνες που γνωρίζεις και σκηνοθέτη και παραγωγό και πρωταγωνιστές και κουτσομπολιά παρασκηνίου. Αλλά από εκείνες που σου αλλάζουν τη ζωή, λίγο ως πολύ, έστω και με την καραμελένια οπτική τους ακόμη κι αν βασίζονται σε αληθινές ιστορίες. Ποια είναι αυτή; Η Julie And Julia που αφορά τη ζωή της Julia Child (μιας αμερικανίδας τύπου Βέφας Αλεξιάδου που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή της μέχρι που είδα την ταινία) και της Julia Powel, μιας γυναίκας που το μαγείρεμα και το blogging αποτελούσε εκτόνωση από την καθημερινότητά της.
Γιατί μου άρεσε τόσο πολύ η ταινία; Επειδή η πρωταγωνίστρια Julia Powel βάζει ένα προσωπικό στοίχημα, να ολοκληρώσει και τις 500 περίπου συνταγές της Julia Child σε 365 ημέρες. Και το καταφέρνει δίνοντας γεύση στην ανάλατη ζωή της.
Έχοντας δει ξανά και ξανά και ξανά την ταινία αυτό τελικά μου άρεσε πολύ. Αντί να ενδώσει στη μιζέρια, στον πανικό και την απόγνωση που δημιουργεί η (όποια) κρίση πέτυχε αυτό που σκέφτηκε,/ονειρεύτηκε/ αποφάσισε ακόμη κι αν δεν ήταν η πιο υπομονετική γυναίκα του κόσμου (και μετά ήρθαν τα βιβλία, η ταινία, η επιτυχία, οι μιμητές του julia's project).
Επειδή κι εγώ – πολλές φορές – δεν έχω φτάσει ποτέ κάτι ως το τέλος (η υπομονή δεν είναι το δεύτερό μου όνομα) εμπνεύστηκα από αυτή την παραγωγική αυτοπειθαρχία της. Έβαλα λοιπόν το μυαλό μου να δουλέψει υπερωρίες για να καταλήξει να πάρει μία απόφαση που θα μου αλλάξει τα δεδομένα μου.
Εξάλλου η πραγματική μαγεία βρίσκεται σε εκείνες τις σπάνιες στιγμές που κάποιος μπορεί πραγματικά να σε εμπνεύσει αληθινά (και να σε πιστέψει φανατικά) και να σου ανοίξει την όρεξη να αλλάξεις. Δεν συμφωνείς;
Λεζάντα: Η Julia Child με τον σύζυγό της, πιστός υποστηρικτής, όπως εσύ.
