Γιατί υπάρχει και αξιοπρέπεια....

... αυτή που από φόβο έχουμε βάλει στην άκρη...
Στη φίλη και συνάδελφο Μαρία που δεν ξέχασε, που δεν την έχασε, που έπαιξε και το τελευταίο της χαρτί...

http://xeri.wordpress.com/2012/03/01/mme-apolyseis/