Κόκκινη λεπτή γραμμή

Από τις οικογένειες δεν ξεφεύγει ποτέ κανείς. Ακόμη και χιλιόμετρα μακριά να πας, ό,τι τοίχο κι αν χτίσεις, ό,τι antivirus κι αν βάλεις στο δικό σου λογισμικό, οι οικογένειες θα βρουν τον τρόπο να τρυπώσουν, μια ρωγμή είναι αρκετή για να τις βρεις μέσα στο σαλόνι να γεμίζουν το χρόνο σου με μυστικά, ψέματα, ταμπού, πείσματα, γνώμες, απόψεις, μούτρα, απαξίωση.... Το ξέρεις ήδη: το να υποτιμάς είναι πιο εύκολο, πιο βολικό, από το να εκτιμάς.
Ναι αλλά υπάρχει αγάπη.... “Η οικογένειά μας είναι η μόνη που μας αγαπά”. Κλισέ; Φοβάμαι πως οι περισσότεροι της ράτσας μας είμαστε τόσο εγωιστές και τόσο κτητικοί που ακόμη κι όταν έχουμε αναλαμπές αληθινής αγάπης, φροντίζουμε να τις κρύβουμε άγαρμπα κάτω από συμπεριφορές τόσο ευτελείς κι ακραίες που βρωμάνε «εγώ» από μίλια μακριά.