Ποιος διψάει για λίγο ουρανό...

..ας σηκώσει το χέρι!

Αυτό το υπετιμημένο μπλε ρεταλάκι ατμόσφαιρας που σκάει μύτη από το μπαλκόνι του φασόν νεόδμητου διαμερίσματος ή ενός παλιού ανακαινισμένου. Αυτό θέλουμε όλοι...
Να κατοικήσουμε σε ένα κομμάτι ουρανού που περιμένει τις νέες ιστορίες ιδιοκτητών που θα αποτυπώσουν στους τοίχους, τους νέους ήχους που θα γεμίσουν τα άδεια δωμάτια, τη νέα μυρωδιά των νεοφερμένων που θα εμποτίσει τις γυψοσανίδες, τα νέα φιλιά που θα απλωθούν στο χώρο, τα γέλια που θα κουδουνίζουν στην εξώπορτα, τα δάκρυα που θα κάνουν στάμπες στο παρκέ....

Το παρελθόν που θα στριμωχθεί με επιμέλεια στις ντουλάπες και τα πατάρια, το μέλλον θα κρεμαστεί με ένα μελωδικό mobil, το παρόν θα έχει φούριες...

Και εκεί, μεταξύ των άδειων δωματίων και της ανακαινισμένης σκόνης, με ανοιχτές τις μπαλκονόπορτες - θα κάνει ρεύμα και θα μπαίνει φως - θα μαρκάρουμε το δικό μας κομμάτι, που δε χρειάζεται δάνειο ή προσημείωση. Μόνο όνειρα χωρίς προθεσμιακή καταβολή και χωρίς δόσεις. Αυτά πάντα ήταν δωρεάν.

ΥΓ. Τελικά τι μας συμφέρει: να είμαστε ιδιοκτήτες ή διαχειριστές στη ζωή (μας);