Όταν οι φίλοι επιστρέφουν...

Θυμώνουμε, κρατάμε μούτρα, μετακομίζουμε, βάζουμε διαφορετικές προτεραιότητες, αλλάζουν οι ανάγκες μας, αλλάζουμε την οπτική μας, χανόμαστε τελικά... με φίλους παιδικούς, προσωρινούς, περαστικούς, διαφορετικούς, από αλλού φερμένους που τους θυμίζουν γράμματα, e-mails, φωτογραφίες, τραγούδια, ατάκες...

Και κάποια στιγμή, κατά έναν περίεργο τρόπο, την κατάλληλη στιγμή για σένα, επιστρέφουν... Έτσι όπως χάθηκαν επανασυνδέονται μαζί σου, απλά, φυσικά, όπως παλιά. Και νιώθεις μια περίεργη ευωχία, μια ατσάλινη χαρά, μία ατσαλάκωτη αγωνία σαν αυτή που έχεις για ένα σημαντικό ραντεβού, μία βαμμένη λεμονί λαχτάρα να τους ξαναδείς και να μετρήσεις τις επιπλέον εμπειρίες τους στο πρόσωπό τους...
Και να διαπιστώσεις τον χρόνο που άφησες να περάσει, να επιβεβαιώσεις πως η ζωή σου άλλαξε ολότελα από τότε που τους γνώρισες και ταξίδεψαν στο άπειρο...

Οι φίλοι που επιστρέφουν είναι σαν τον χρόνο που κάνει τον κύκλο του. Κάθε επιστροφή μια καινούργια αρχή...

Στην Χαρά

Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκιπα, για πολύ ώρα.
"Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με!" είπε.
"Το θέλω πάρα πολύ" απάντησε ο Μικρός Πρίγκιπας. "Αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Ψάχνω για φίλους και θέλω να γνωρίσω πολλά πράγματα."
"Γνωρίζουμε μόνο τα πράγματα που εξημερώνουμε", είπε η Αλεπού. "Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να γνωρίσουν το οτιδήποτε. Αγοράζουν τα έτοιμα πράγματα από τα καταστήματα. Αλλά δεν υπάρχει κανένα κατάστημα στο κόσμο από το οποίο να μπορούν να αγοράζουν φίλους και έτσι οι άνθρωποι δεν έχουν πια κανένα φίλο. Εάν θες ένα φίλο, εξημέρωσε με...""
Τι πρέπει να κάνω για να σε εξημερώσω;" ρώτησε ο Μικρός Πρίγκιπας.
"Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός" απάντησε η Αλεπού. "Πρώτα θα καθίσεις στο γρασίδι κάπως μακριά μου, όπως τώρα. Θα σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου και δεν λες τίποτα. Οι λέξεις είναι αιτία παρεξηγήσεων. Μέρα με τη μέρα θα έρχεσαι πιο κοντά μου..."