αυτές τις άγ(ρ)ιες μέρες

Οδηγός επιβίωσης στο γραφείο...

Yellow quote: R u talking to me?

Όσοι πιστοί...

Η θρησκεία είναι θέμα γεωγραφίας...
Που γεννήθηκες; Αυτόν τον Θεό πιστεύεις...
Η πίστη όμως; Είναι ανάγκη ή αδυναμία;

καλό πάσχα σε όλους τους (α)πιστους....

Yellow quote: Η μόνη διαφορά ανάμεσα στον άγιο και τον αμαρτωλό είναι ότι κάθε άγιος έχει ένα παρελθόν και κάθε αμαρτωλός ένα μέλλον.»
Όσκαρ Ουάιλντ

Ηλικιακός ρατσισμός

Κανέναν μας δεν έφτιαξαν με ισόβια εγγύηση νεότητας. Γι' αυτό μη νιώθεις έκπληξη στην ηλικία.

Πόσο είσαι;
21. Α, πολύ μικρή (για ποιον;).
31. Δε σου φαίνεται (τί ακριβώς;)
41. Μεγάλη (για που;).
61. Πα πα πα, πάρα πολύ μεγάλη (για τί;).

Κρινόμαστε και πορευόμαστε με τη διάτρητη ηλικία της φθαρμένης μας ταυτότητάς. Όσο πιο φθαρμένη τόσο πιο ρατσιστές εκείνοι και πιο τρομοκρατημένοι εμείς.
Δεν μας φτάνει που το μοντέλο μας έχει ημερομηνία λήξης έρχονται και οι ενοχές να φορτώσουν την κυρτωμένη ωμοπλάτη μας (και δεν σωζόμαστε ούτε με δεκαπέντε σετ με πεντάκιλα). Ωστόσο δύο τρία πραγματάκια που δεν έχουν ηλικία όπως η αγάπη, ο έρωτας, η αξιοπρέπεια, οι προσωπικές αξίες, το πάθος, η αφοσίωση, η πίστη στον εαυτό μας κάνουν δήλωση εσωτερικής κατανάλωσης πως το παιχνίδι δεν έχει χαθεί ακόμη. Ευτυχώς. Γιατί έχω ανεβάσει και χοληστερίνη και πρέπει να μειώσω το άγχος.

Yellow smile: Κι αν ένας νεότερος άνθρωπος είναι δίπλα μας, ακόμη καλύτερα. Αυτός τουλάχιστον προλαβαίνει το βήμα μας.

θέλω...

...να εξαφανιστώ για λίγο
...να επιστρέψω σε οικείες συνοικίες
...να ποτίσω τις μαραμένες σκέψεις μου
...να μαντέψω σωστά τις διαθέσεις των άλλων
...να προσπαθήσω να πιάσω έναν στόχο
...να νικήσω τις αναβολές μου
...να γελάσω με την ψυχή μου
...να αφουγκραστώ τις επιθυμίες σου, όλες
...να ταξιδέψω με αυτοκίνητο σε χωματόδρομο
...να γνωρίσω καινούρια χρώματα
...να ανακαλύψω νέες προοπτικές

Θέλω. Δυνατή λέξη, ε;

Yellow thought: Οι άνθρωποι που σου λένε πως μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις σου δίνουν επικίνδυνη συμβουλή αν αυτό που θέλεις είναι να πετάξεις...

Η αλήθεια πονάει

Θέλω να γράφω, είπα. Και η συμβουλή του ήταν ή εξής: “Πελέκησε και βγάλε προς τα έξω τον αληθινό σου εαυτό. Και άσ' τον να πέσει. Μια αλήθεια. Αυτό γράψε”.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να γράψω καμία αλήθεια γιατί απλώς, τόσα χρόνια, εξασκήθηκα στην υπεκφυγή, στις δικαιολογίες, σε αθώα ψέματα, μισοτελειωμένες φράσεις και σιωπές.

Η αλήθεια είναι ότι στη δουλειά υποστηρίζω ότι “κρατάω τις ισορροπίες” ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που θέλω να κάνω είναι να ουρλιάξω καταθέτοντας στα μούτρα τους ένα αυταρχικό -έτσι ακούγεται και έτσι διαβάζεται- “Σκάστε και κάντε τη δουλειά σας χωρίς γκρίνια επιτέλους”...
[Οκ, το αναγνωρίζω: το να εργάζεται κάποιος με διάθεση lollipop και καραμελένια φρουτένια όρεξη που την μοιράζεται με τους άλλους πολύχρωμους συνάδελφους ανήκει στην εργασιακή κατηγορία εκείνων που βαράνε drugs και παστώνονται στα ψυχοφάρμακα. Δεν εννοώ αυτό. Λίγη ευγένεια, ίσως;]

Η αλήθεια είναι ότι στις παρέες οι ζωές των άλλων μου φαίνονται τόσο βαρετές, άνευρες και αδιάφορες, κι όμως τις ακούω με ένα τραγικά πραγματικό ενδιαφέρον...

Η αλήθεια είναι ότι στην προσωπική μου ζωή μερικές φορές χάνω το νόημα της αλήθειας αφού το μόνο αυτονόητο για μένα είναι το χθες ενώ το αύριο, το μαζί και το πάντα δεν υπάρχουν στη χώρα του δεδομένου.

Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι τον πόνο...

Yellow quote: «Οι δικές σου λέξεις ισχύουν για τη δική σου πραγματικότητα. Οι δικές μου για τη δική μου». Μπέργκμαν, Φθινοπωρινή Σονάτα

(δεν) μπορείς να τα έχεις όλα

Ο φίλος μου ο Βου γεννήθηκε στις 13. Σαββατογεννημένος. Θέλει έναν άνθρωπο δίπλα του να...

μοιράζεται...
νοιάζεται...
εκμυστηρεύεται...
φροντίζει...
υπο-στηρίζει...
γνωρίζει...
αγαπά...
αγκαλιάζει...
υπομένει...
περιμένει...
λαχταρά...
θαυμάζει...
χαίρεται...

...όπως όλοι μας...

...αλλά τι είμαστε διατεθειμένοι να ρισκάρουμε; Ή καλύτερα: για όλα αυτά είμαστε διατεθειμένοι να ρισκάρουμε; Κάτι;

Yellow thought: Αν δε θέλεις να ζήσεις τίποτα το παν είναι να είσαι θετικά άπληστος στο ανέφικτο.

Μου αρέσουν οι επ-αφές...

...αλλά άμα τις αφήνουμε ατάιστες και απότιστες πόσο μπορούν να ζήσουν, ε;
Κάποια στιγμή και αυτές θα διαμαρτυρηθούν, θα κατέβουν σε πικετοφορία, θα απαιτήσουν, θα γκρινιάξουν, θα ζητήσουν - και με το δίκιο τους - περισσότερα...

Yellow news Δύο συμφοιτητές από το Μάντσεστερ έσπασαν το παγκόσμιο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια αγκαλιά.Kατάφεραν να μείνουν αγκαλιασμένοι επί 24 ώρες και 17 λεπτά, καταρρίπτοντας το παρόν ρεκόρ των 16 λεπτών.

εκπλήσσομαι, ακόμη...

Η εξερεύνηση είναι μια διαρκής έκπληξη.
Να ανοίγεις το παράθυρό σου το πρωί έχοντας τη δυνατότητα να εκπλαγείς με την καινούργια μέρα. Να μην εξαντλείς το θαυμασμό σου (ή ακόμη και το θυμό σου)…
Αυτός ο θαυμασμός, όμως, να παίρνει ενέργεια και από κάποιες βεβαιότητες: ισορροπία στη δουλειά, στον έρωτα…
Ισορροπία. Μεγάλη λέξη.
Γι' αυτό οι άνθρωποι, αυτή και πολλές παρόμοιες λέξεις σχεδόν ποτέ δεν τις οικειοποιήθκαν. Η ισορροπία σημαίνει ότι στέκεσαι στα πόδια σου χωρίς να εξαρτάσαι από τον άλλον. Αλλά ο έρωτας δεν είναι εξάρτηση;
Ίσως όχι, αν ο άλλος έχει ένα βάθος που εσύ δεν θα μπορέσεις ποτέ να εξερευνήσεις ολοκληρωτικά καταφέρνοντας, έτσι, να διατηρείς την έκπληξή σου.

Yellow thought: Ο άνθρωπος που είναι έτοιμος να ξοδευτεί χωρίς να το σκεφτεί έχει μεγάλες δυνάμεις.

Saint Patrick's day 2day

Για τον Πάτρικ

Δεν είμαι τυχερή που σε γνώρισα...
Εξασκήθηκα στην ευ-τυχία περιμένοντάς σε...

Όταν οι φίλοι επιστρέφουν...

Θυμώνουμε, κρατάμε μούτρα, μετακομίζουμε, βάζουμε διαφορετικές προτεραιότητες, αλλάζουν οι ανάγκες μας, αλλάζουμε την οπτική μας, χανόμαστε τελικά... με φίλους παιδικούς, προσωρινούς, περαστικούς, διαφορετικούς, από αλλού φερμένους που τους θυμίζουν γράμματα, e-mails, φωτογραφίες, τραγούδια, ατάκες...

Και κάποια στιγμή, κατά έναν περίεργο τρόπο, την κατάλληλη στιγμή για σένα, επιστρέφουν... Έτσι όπως χάθηκαν επανασυνδέονται μαζί σου, απλά, φυσικά, όπως παλιά. Και νιώθεις μια περίεργη ευωχία, μια ατσάλινη χαρά, μία ατσαλάκωτη αγωνία σαν αυτή που έχεις για ένα σημαντικό ραντεβού, μία βαμμένη λεμονί λαχτάρα να τους ξαναδείς και να μετρήσεις τις επιπλέον εμπειρίες τους στο πρόσωπό τους...
Και να διαπιστώσεις τον χρόνο που άφησες να περάσει, να επιβεβαιώσεις πως η ζωή σου άλλαξε ολότελα από τότε που τους γνώρισες και ταξίδεψαν στο άπειρο...

Οι φίλοι που επιστρέφουν είναι σαν τον χρόνο που κάνει τον κύκλο του. Κάθε επιστροφή μια καινούργια αρχή...

Στην Χαρά

Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκιπα, για πολύ ώρα.
"Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με!" είπε.
"Το θέλω πάρα πολύ" απάντησε ο Μικρός Πρίγκιπας. "Αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Ψάχνω για φίλους και θέλω να γνωρίσω πολλά πράγματα."
"Γνωρίζουμε μόνο τα πράγματα που εξημερώνουμε", είπε η Αλεπού. "Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να γνωρίσουν το οτιδήποτε. Αγοράζουν τα έτοιμα πράγματα από τα καταστήματα. Αλλά δεν υπάρχει κανένα κατάστημα στο κόσμο από το οποίο να μπορούν να αγοράζουν φίλους και έτσι οι άνθρωποι δεν έχουν πια κανένα φίλο. Εάν θες ένα φίλο, εξημέρωσε με...""
Τι πρέπει να κάνω για να σε εξημερώσω;" ρώτησε ο Μικρός Πρίγκιπας.
"Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός" απάντησε η Αλεπού. "Πρώτα θα καθίσεις στο γρασίδι κάπως μακριά μου, όπως τώρα. Θα σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου και δεν λες τίποτα. Οι λέξεις είναι αιτία παρεξηγήσεων. Μέρα με τη μέρα θα έρχεσαι πιο κοντά μου..."

Ενδιαφέρω, διαφέρω ή απλώς φέρω (φέρομαι...);

Dεν... μπα.. μην ασχολείστε...
Μια απλή διασταύρωση είμαι (μανταρινιού και κίτρου) που μπορεί να καταπολεμήσει το καθημερινό σκορβούτο με λέξεις.
Λέξεις που υπόσχονται να φέρουν στη μνήμη άρωμα λεμόνι, που διαρκεί...
Γεύση καθόλου ξυνή, πότε πότε όμως... γλυκόπικρη, κατά βάθος...

Στοχευμένες σκέψεις και ασυγκράτητοι επιθετικοί προσδιορισμοί, ευάλωτες τοποθετήσεις και ανοξείδωτες ευαισθησίες, απειροελάχιστες εναποθέσεις στα τικ τακ του χρόνου...

Προσοχή: η υπερβολική του κατανάλωση αντενδείκνυται σε άτομα με προβλήματα υπό-τασης...

Καλή μας αρχή, λοιπόν, ξεκινάμε...